برنامه طبیعت گردی و بازدید از زیارتگاه پیر سبز چک چک - شهرستان اردکان مورخ 95/2/31

برنامه طبیعت گردی و بازدید از زیارتگاه پیر سبز چک چک - شهرستان اردکان با حضور 15 نفر از اعضای گروه گردشگری نبکا به سرپرستی و راهنمایی محمدرضا دهقانی زاده در ساعت 6:30 صبح روزجمعه مورخ 95/2/31 آغاز گردید. 

در این برنامه همنوردان با 4 دستگاه سواری عازم منطقه شدند. شرکت کنندگان در ابتدای مسیر حرکت ، بعد از وارد شدن به محدوده زیارتگاه پیر سبز چک چک  در ساعت 8:30 صبح حرکت خود را آغاز نمودند  و از مسیر مال رو سمت راست زیارتگاه به سمت بالای دره چک چک با طی نمودن مسیر 1  کیلومتری در شیبی سر بالا به بالای دره رسیدند  در ادامه،مسیر دره کاملا صاف و بدون شیب بود که دارای پوشش گیاهی قابل توجی از درختان انجیر و بادام کوهی است و بوته های گیاه آویشن نیز به وفور در کف دره یافت میشد. در ادامه مسیر گروه با طی مسیر 5/1 کیلومتری در ساعت 10 به انتهای دره رسیدند که با انبوهای از درختان بنه،زرشک،بادام کوهی و نیزار و چشمه آبی که در بین پوشش گیاهی در حال حرکت بود مواجه شدند. همنوردان با اتراق نمودن به استراحت و صرف صبحانه پرداختند، پس از 1 ساعت استراحت و تجدید قوا گروه مسیر جنگلی که طول آن حدود 100 متر تا دیواره پایانی دره بود را پیموده و از مناظر زیبای آن لذت بردند. در ساعت 11:30 گروه به سمت پایین دره حرکت نمود و در ساعت 12:45 به محل زیارتگاه پیر سبز چک چک رسید و پس از استراحتی کوتاه و صرف چای داخل زیارتگاه شدند و آقای دهقانی زاده توضیحاتی در خصوص دین زرتشت وچگونگی بوجود آمدن زیارتگاه و وجه تسمیه آن در  اختیار بازدید کنندگان قراردادند.نهایتاً همنوردان با پیمودن 5 کیلومتر مسافت کل در ساعت14:30 به سمت یزد حرکت نمودند و برنامه پایان یافت.

چک چک یا زیارتگاه پیر سبز ، یکی از مهمترین زیارتگاه های زرتشتیان جهان است که در 43 کیلومتری  شرق اردکان در استان یزد واقع شده است. برای ورود به زیارتگاه، به نشانه احترام،  باید کفش ها را از پا درآورد و کلاه بر سر نهاد. قبل از ورود به زیارتگاه تابلوهایی وجود دارد که نشان می دهد برای ورود به زیارتگاه باید پاک بود، همانطور که در دین اسلام نیز ورود بانوانی که دارای شرایط خاص هستند به مساجد ممنوع است، در این مکان نیز نکات فوق باید رعایت گردد. در داخل زیارتگاه که به شکل دهانه غار است تنه درخت چنار کهنسالی وجود دارد. کف زیارتگاه با سنگ مرمر پوشیده شده و از بخشی از سقف قطرات آب چکه چکه بر زمین می ریزد و احتمال نام گذاری این محل نیز شاید از همین رو باشد. چند شعله شمع بطور دائم در زیارتگاه روشن است و محلی برای سوزاندن عود یا چوب مقدس وجود دارد. همانند بسیاری از زیارتگاه های سایر ادیان، تصاویری از بزرگان دین زرتشتی زینت بخش  محوطه کوچک زیارتگاه است. سقف زیارتگاه سنگی است. در کف محوطه ظرف هایی برای جمع آوری آب گذاشته اند که بخشی از آن جهت تبرک به زائرین اهدا می شود و بخشی دیگر نیز به مصرف خوراکی می رسد. همه ساله از روز ۲۴ خرداد به مدت پنج روز زرتشتیان از سراسر جهان در این مکان گرد هم می آیند و به دعا و نیایش می پردازند.

درباره زیارتگاه پیر سبز چنین نوشته‌اند: صاحب پیر را نام حیات‌بانو( نیک بانو)  و از شاهدخت‌های ساسانی است که پس از سقوط مداین برای پاسداری از ناموس و پاکدامنی خویش به اطراف ایران آواره شده‌اند‌. حیات‌بانو چون به دامنه کوهی پشت هومین و سنجد می‌رسد‌، سیاهی دشمن را از دور می‌بیند و نالان و گریان به سمت کوه بلند خشک بالا می‌رود‌. همینکه در دسترس دشمن قرار می‌گیرد آهی از دل کشیده و با نگاهی به کوه بلند می‌گوید‌: مرا چون مادری مهربان در آغوش خود گیر و از دست دشمنانم برهان‌. همان دم شکافی در کوه پدیدار شده و حیات‌بانو در آن ناپدید می‌گردد و سپاهیان دشمن از دیدن این پیشامد شگفت‌زده شده راه خود در پیش می‌گیرند‌. پس از گذشت زمانی، بالای این کوه بلند خشک بی‌آب و علف، قطره‌های آب چشم یتیمان و دیده گریان ستمدیدگان، چون صاحب آن به زمین می‌چکد‌. به قدری که مسافری را سیراب و شاداب نماید و اگر جمعیت زیادتر یا گله گوسفندان فراوانی بدانجا رسند جریان قطرات آب زیادتر می‌شود به گونه‌ای که برای همه اندازه باشد‌. این کوه خشک، از برکتِ پیر امروز سبز و خرم می‌باشد.